Ta teoria odegrała dużą rolę w Republice Południowej Afryki. Głosi ona, że niezbędne, a wręcz konieczny jest osobny rozwój społeczności odmiennych ras. Na tej teorii opierał się również system polityczny tego afrykańskiego kraju. Segregacja rasowa trwała tu aż do połowy lat dziewięćdziesiątych ubiegłego stulecia. Początki apartheidu łączą się praktycznie wraz z początkami osadnictwa rasy białej w południowej części kontynentu afrykańskiego. Apartheid „nabrała znaczenia” prawnego w roku 1948, kiedy to do władzy doszła Partia Narodowa. Rok później wprowadzono zakaz zawierania mieszanych małżeństw. Mieszkańców podzielono na: „białych”, „czarnych” i „kolorowych”. Jednym z kryteriów owej klasyfikacji było pochodzenie. W okresie późniejszym „wyróżniono” jeszcze „Azjatów”. Za „Honorową Rasę Białą” uznano w roku 1905 Japończyków. Potem właściwie cała rasa żółta została zrównana z białą rasą. W połowie lat pięćdziesiątych dwudziestego wieku wprowadzono Ustawy o Ziemi, które zabraniały przebywać określonym rasą w danych miejscach. W publicznych instytucjach została wprowadzona segregacja rasowa. Prawo wyborcze posiadali jedynie mieszkańcy rasy białej. Dla czarnych wydzielono bantustany. Tam wprowadzono władze czarną. Regiony te zamierzano zmienić w niepodległe państwa. Rasa czarna uzyskała obywatelstwo danych krajów oraz utraciła jednocześnie południowoafrykańskie obywatelstwo. Społeczność międzynarodowa bardzo często potępiała apartheid. Między innymi prowadzono kampanię protestu.
